مشرق را برآمدنگاه خورشید گفته‌اند، محلی که خورشید هر روز از آنجا طلوع می‌کند، محل رهایی از چله شب و آغاز پرتاب به سوی روشنایی. و بامداد آنگاه چهره برمی‌کشد که مهر او از مشرق دل‌ها سر زند.


در روایات عصر ظهور، پارسیان پارسا خو را اهل مشرق خوانده‌اند. شاید از آن روی که بشارت ظهور روشنایی از سرزمین پارسیان‌ سلمان‌پیشه و ابوذرسرشت به جهانیان داده می‌شود.


و امروز با تقدیم دوگانه ای به آن یگانه و با استمداد از الطاف بیکران حجت حق، با نام “مشرق” آمده ایم تا از امروز ایران اسلامی برای فردا و فرداها حراست کنیم و در پاسداشت این فرهنگ درازدامن، صورتک‌ها را از چهره تمدن غرب کنار زنیم.

مشرق امروز یک سنگر است در خاکریز اول نبردی که آن را «جنگ نرم» می‌خوانند و اگر حق مدد فرماید برای حراست از فردای ایران اسلامی این سنگر را تبدیل به قرارگاهی خواهیم کرد تا جانانه از فرهنگ آسمانی این مرز و بوم حراست نماییم.

در فرمول قدرت دنیای امروز، رسانه‌ها کارکرد ماشین جنگی دیروز را پیدا کرده‌اند. این رسانه‌ها هستند که گلوله‌های جریان‌ساز شلیک می‌کنند و به جای به زانو درآوردن ارتش حریف، تسلط بر افکار عمومی یک ملت را هدف قرار داده‌اند.

امروز حتی آنانی که از دور هم دستی بر آتش رسانه دارند به نیکی دریافته اند بزرگترین دیکتاتوری عصر جدید در انسدادی است که برای تغییر و گشایش افق‌های جدید ایجاد شده است و کمتر کسی را جرأت اجتهاد در برابر غرب است، همه در برابر تابوهای تراشیده شده و افق‌های مجازی، کلاه به احترام برداشته‌اند. در دوران تحجر جدید، هیچ‌کس را فرصت و جرأت تفکر نیست و با غربالی ریزبافت و تنگ‌چشم، ساحت تفکر را به تسلیم و عصر امروز را به عصر ترجمه و تفسیر کشانده‌اند.

سیستم عصبی جوامع امروز در دست رسانه‌ها و اصحاب رسانه است. اگر استراتژی رسانه‌ای نداشته باشیم، برایمان استراتژی می‌نویسند، اگر ایده نداریم، برایمان ایده می‌نویسد و اگر فکر نکنیم، برای ما فکر می‌کنند. آنها سخت به دنبال صندلی‌های خالی هستند. اگر صندلی خالی فرهنگ و اندیشه را خالی بگذاریم دیگرانی هستند که بر آن تکیه زنند و ما را اسیر ریل‌گذاری‌های مجازی کنند.

مشرق و مشرق‌های بسیار باید بیایند تا تکثر در جبهه رسانه‌ای نظام اسلامی را شکل دهند و جریان فرهنگی پویا و مقتدر ایران اسلامی را با تکیه بر تجربیات نسل اول و دوم انقلاب و حق‌خواهی و استکبارستیزی نسل سوم و چهارم که زلال تر و فهیم تر از نسل های پیشین در پاسداشت آرمان‌های این نظام لحظه‌ای درنگ و تردید به خود راه نداده اند را پشتیبانی کنند.

این حق برای مخاطبان مشرق است که اگر سکوت کردیم ما را بازخواست کنند. سکوت گاه به معنای ندیدن حقیقت، چشم بستن بر حقانیت، سانسور واقعیت و عبور از یک تکلیف است. سکوت گاه به معنای دروغ‌گویی است یعنی آنچه را دیده‌ای با سکوت خود اعلام کنی آن را ندیده‌ام .

وجیه بودن خوب است اما اصل نیست. می‌توان با همه بود و با همه همراه شد و با کنار گذاشتن مهمیز نقد و اعتراض، محبوب دل‌ همگان شد. می‌توان کلی‌گویی‌های دبستانی کرد و به احترام تابوهای تراشیده شده کلاه مبارک را برداشت، می‌توان در یک بازی تمام‌عیار جمعی، عده‌ای گرم‌ شوند، عده‌ای سرگرم و گروهی دیگر هم به تماشای این گرم شدن‌ها و سرگرم‌شدن‌ها بنشینند، آنگاه دیگر از ملامت ملامتگران خبری نخواهد بود.

رسانه را می‌توان در ردیف تفریحات سالم هم تعریف کرد و با تبدیل آن به یک مؤسسه انتفاعی به حواشی حقیقت پرداخت و خرمن امتیازات را هم در پای این رسانه بی‌رگ و به اصطلاح بی‌طرف سرازیر کرد. می‌توان اصلاً جدی نبود و همه‌چیز را در سرگرمی و تفریح و تفنن خلاصه کرد. می‌توان در ردیف روشنفکران و فاضلان حرفه‌ای بود و از صحنه‌های دفاع از حقیقت غایب بود.

مشرق از سیاه‌نمایی، القای یأس و ناامیدی و چشم‌ بستن بر تلاش های خالصانه قاطبه مسئولان نظام اسلامی اعلام بیزاری و برائت دارد و کارکرد اول رسانه را در ترویج امید، نشاط، پشتکار، عدالت و پیشرفت نسل امروز و فردایی می‌داند که امید اول جهان اسلام و بشریت سرگشته‌ای است که به دنبال مشعل‌های فروزان برای نیل به سرچشمه فضایل و نیکی‌ها هستند.