نگاهی به ماهنامه سینمایی فیلم / قدیمی ترین نشریه سینمایی ایران
سایت تعرفه: ماهنامه سینمایی فیلم مشهور به مجله فیلم از قدیمی‌ترین نشریات ایران با موضوع سینما است. این نشریه بیشترین مخاطب را در میان نشریات تخصصی سینما در ایران دارد. این نشریه در سال ۱۳۶۱ با نام «سینما در ویدئو» آغاز به کار کرد و از سال ۱۳۶۲ به نام کنونی تغییر نام داد.
مسعود مهرابی مدیر مسئول و صاحب امتیاز ماهنامه فیلم است و هوشنگ گلمکانی دبیر شورای نویسندگان و عباس یاری دبیر هیئت اجرایی و تحریریه این مجله را بر عهده دارند.
در سال ۱۳۹۲ آرشیو کامل نرم‌افزاری سی سال ماهنامه سینمایی فیلم در ۶ دی وی دی با قیمت ۱۱۰ هزار تومان وارد بازار شد که بسیار مورد استقبال قرار گرفت.
از شهریور ۱۳۶۷، این مجله حدود هر ۱۰ سال یک‌بار نظرسنجی‌ای با رای منتقدان سینما برگزار می‌کند که در آن بهترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران انتخاب می‌شود.
مسعود مهرابی هوشنگ گلمکانی عباس یاری درباره این ماهنامه که در سایت آن درج شده است می نویسند:
سی‌و‌هشت سال همدلی و همراهی
نهادها و پدیده‌های صنعتی و اجتماعی و فرهنگی، بر خلاف بیولوژی انسانی که چندی پس از رشد کامل به سوی فرسودگی و اضمحلال می‌رود، هرچه از عمرشان می‌گذرد و به‌اصطلاح هرچه سال‌خورده‌تر می‌شوند، محکم‌تر و قوی‌تر می‌شوند.
یک مؤسسه‌ی صنعتی هفتاد ساله، یک نشریه‌ی هشتاد ساله، یک نهاد اجتماعی نود ساله، یک کمپانی فیلم‌سازی صد ساله و مشابه آن‌ها وضعیت‌شان با آدم‌هایی در همین سن‌وسال بسیار متفاوت است. آدم‌ها در این سن‌وسال‌ها دچار انواع عارضه‌های جسمی و غیرجسمی می‌شوند اما بیش‌تر آن نهادها و پدیده‌ها به مرور زمان از عارضه‌های و ایرادهای‌شان کاسته و مستحکم‌تر می‌شوند.
در شرایط مختلف سیاسی و فرهنگی و اجتماعی و روانی کشورهای گوناگون هم نگاه به این پدیده متفاوت است. در بسیاری از کشورها انواع نهادها با قدمت چندده‌ساله فعالیت دارند، اما در کشور ما که از سی‌وچند سال پیش تلاش شد خیلی چیزها بازسازی و از نو شروع شوند، و در حالی که به دلایل مختلف در این سال‌ها مدام به نوعی در شرایطی حساس به سر می‌بریم، به شهادت هر ناظری دوام انتشار یک نشریه به مدت سی‌و‌هشت سال، یک پدیده‌ی اجتماعی و فرهنگی محسوب می‌شود (هرچند که در مقایسه با قدمت شصت، هفتاد و صد سال نهادهای مشابه در دنیا، این عمر چندان طولانی نباشد).
نیازی نیست که این را خودمان بگوییم یا دوست‌داران مجله بگویند. حتی آن‌هایی که علاقه‌ای به مجله فیلم نداشته‌اند، به این جنبه از کارنامه‌ی «فیلم» معترف‌اند و با حیرت از آن یاد می‌کنند. البته در بخش خصوصی – و نه نشریاتی که با سرمایه و امکانات عمومی منتشر شده و می‌شوند – انگشت‌شمار نشریاتی در تاریخ مطبوعات ایران بوده‌اند که عمری طولانی‌تر از ماهنامه‌ی «فیلم» داشته‌اند، اما تفاوت در این است که آن نشریات در طول انتشارشان وقفه‌های کوتاه و بلند داشته‌اند و در دوره‌هایی نامرتب منتشر می‌شده‌اند ولی انتشار ماهنامه‌ی «فیلم» هیچ‌گاه در این چهاردهه وقفه نداشته و دچار بی‌نظمی نشده است.
از سوی دیگر آن معدود نشریات پردوام تاریخ مطبوعات ایران بارها مدیر یا دبیر یا ناشر عوض کردند، در حالی که ماهنامه‌ی «فیلم» با همان سه بنیان‌گذارش و با همان تقسیم کار در این سی‌و‌هشت سال منتشر شده است. در میان نشریه‌های سینمایی تاریخ مطبوعات ایران، ماهنامه‌ی «فیلم» سیزده سال است رکورد پردوام‌ترین نشریه‌ی پیش از خود – «ستاره‌ی سینما» – با ۲۵ سال سابقه‌ی انتشار را شکسته است؛ هفته‌نامه‌ای که هفده بار سردبیر و چندین بار ناشر عوض کرد و بارها در طول انتشارش دچار وقفه‌های چندهفته‌ای تا چندماهه شد.
فارغ از نقش و جایگاه فرهنگی ماهنامه‌ی «فیلم» در طول انتشارش – که ارزیابی آن، غلط یا درست، مثبت یا منفی، مخالف یا موافق به عهده‌ی دیگران است – تصور می‌کنیم لااقل فقط از همین جنبه می‌توان آن را یک پدیده خواند؛ این‌که در شرایط آشنای روزگار ما، سه نفر بتوانند در یک زمینه‌ی ذوقی و فرهنگی که با سلیقه‌ی آدم‌ها ارتباط دارد چهاردهه مداوم – با همه‌ی اختلاف‌های سلیقه‌ای – واقع‌بینانه با همدیگر کار و یکدیگر را تحمل کنند، می‌تواند از عجایب این دوران تلقی شود. مهم نیست که آن سه نفر، ما هستیم.
هر یک از ما هم که از بیرون به این قضیه نگاه می‌کنیم، خودمان حیرانیم و به قولی: بر سخت‌جانی ما این گمان نبود… هنوز از یاد نمی‌بریم آن هفت سال انتشار بدون مجوز را که هر ماه بایست کپی آن شماره به وزارت مربوطه برده می‌شد و پس از رفت‌وآمدهای مکرر و دوندگی و تحمل شنیدن حرف‌هایی غیرموجه و نگاه‌هایی اخم‌آلود، تلاش می‌شد مجله بی‌تأخیر منتشر شود.
راستی، کسی از آن‌هایی که سنگ بر سر راه می‌انداختند، خبری دارد؟!
حالا با همه‌ی تلخ و شیرینش، خوب و بدش، موفقیت‌ها و ناکامی‌هایش، در این سی‌و‌هشت سال، ساعت‌های خواب را که نادیده بگیریم، ما بیش‌تر ساعت‌های بیداری عمرمان را صرف انتشار این مجله کرده‌ایم و هیچ هدف و سودای دیگری جز این در سر نداشته‌ایم. سال‌های رنج و سرمستی ما این گونه گذشت.
دل‌بسته به لطف و همراهی و همدلی ده‌ها همکار دوست‌داشتنی این سال‌ها که این هزاران صفحه مجله‌ی منتشرشده حاصل ذوق و تلاش آن‌ها و آمیخته به خاطره‌ی آن‌هاست، و هزاران خواننده‌ی وفادار که دوام مجله حاصل همراهی آن‌ها نیز بوده است. خوش‌حالیم که این حس عاشقی به کارمان، بدون جیغ کشیدن آن، به انبوه خوانندگان نیز منتقل شد.
آن‌ها هم پیام را دریافت کردند و بسیاری – خودشان می‌گویند که – با این مجله عاشق سینما شدند، یا عاشق سینما ماندند، فیلم‌ساز شدند یا فقط یک تماشاگر عاشق سینما باقی ماندند و از آن لذت بردند. و تأکید مؤکد کنیم بر سینمای قدرتمند ایران که در همین سال‌های انتشار مجله بود که به همت سینماگرانش قدرت گرفت و درخت تناوری شد که شاید ماهنامه‌ی «فیلم» هم نقشی در این موفقیت‌ها داشته باشد. اگر این سینما نبود، ماهنامه‌ی «فیلم» هم اینی که هست نبود.
دفتر مرکزی ماهنامه فیلم در تهران، خیابان حافظ، کوچه سام، پلاک ۱۰ واقع شده است.
می‌توانید در سایت شبکه پذیرش آگهی، در قسمت تعرفه آگهی مجلات و نشریات تخصصی با اطلاع از تعرفه آگهی‌های صفحات مختلف ماهنامه فیلم ، سفارش آگهی خود را جهت انتشار در این روزنامه ثبت کنید. کارشناسان ما با شما تماس می‌گیرند و درباره چگونگی ارائه اطلاعات و مدارک، راهنمایی‌های لازم را انجام می‌دهند.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید?در گفتگو ها شرکت کنید!